Leven in Tunesie

Vorige week was mijn verjaardag. En dat gaf ons een uitgesproken gelegenheid om onszelf een aantal dagen te verwennen in een hotel aan de kust. Aangezien het laagseizoen is en veel hotels en faciliteiten gesloten zijn, kozen we ervoor om af te reizen naar Sousse. Sousse is een van de grotere badplaatsen van het land en onze verwachting was daarom dat we hier wel wat gezelligheid konden vinden. Het ligt op zo'n 2.5 uur rijden bij ons vandaan aan de middellandse zeekust in het oosten van het land. De reis ernaartoe gaat door een prachtig landschap, dus die tijd was zo voorbij. We boekten vooraf een hotel aan het strand (all inclusive zoals hier wel gebruikelijk is in veel hotels). In het hotel werkt een van Mounirs goede vrienden als chef animation, wat direct een mooie kans was voor de vrienden om een beetje bij te kletsen. We liepen hem bij aankomst direct tegen het lijf, wat leidde tot een upgrade van ons veel te goedkoop geboekte hotelkamer. Een prachtig grote familiekamer, met b

Eerder schreef ik al dat we via Mounir zijn ouders een huis hadden gehuurd op een steenworp afstand van de familie. Het is een vriendelijk straatje waar enkel auto`s rijden van de bewoners, dus de kinderen kunnen voor de deur op straat spelen. Het einde van de straat eindigt op een drukke weg, maar ondertussen weten ze heel goed hoe ver ze mogen gaan. Het is hier normaal om met een stoel of krukje voor de deur te gaan zitten, dus als de kinderen op straat spelen, kan ik genieten van de zon en tegelijk een oogje in het zeil houden. De woning zelf is een benedenwoning, welke voorheen niet werd bewoond, omdat de eigenaresse zelf in de bovenwoning woont en tevens het grootste gedeelte van het jaar in Frankrijk verblijft. Er moest dus nog wel het een en ander aan worden opgeknapt, maar dat is goed gelukt voordat wij arriveerden. Zoals we konden verwachten is het een typisch Tunesisch huisje. Dat wil zeggen: gelijkvloers, alles vrij hokkerig met een aparte keuken en woonkamer, twee slaapkame

De reis zou in totaal 4 dagen in beslag nemen. We hadden een route uitgestippeld, de boot was geboekt, hotels gereserveerd en een strakke tijdsplanning gemaakt. Niets kon onze overtocht nog in de weg staan. Nouja, een dingetje was nog wel dat we een negatieve Corona test moesten laten zien. Nu hadden we natuurlijk net Corona gehad, dus we waren wel nerveus, gezien de PCR test nog tot 8 weken nadien positief kan zijn. Een belletje naar de ambassade leerde ons dat een herstelbewijs niet voldoende zou zijn, dus die test moest er komen. En dan ook nog eens niet ouder dan 48 uur. Hoe gingen we dat doen? De stress sloeg toe. Maar na een hoop lezen en denken was er ineens dat ene zinnetje dat onze zorgen weg nam. Een volledig vaccinatiebewijs + een negatieve antigeentest die niet ouder dan 24 uur was volstond ook. Nu was er nog 1 probleem, namelijk hoe kwamen we binnen 24 uur van huis op de boot. Gelukkig bleek ook nu weer dat de oplossing simpeler was dan we dachten, namelijk een test op het

Tijdens het genot van een lekker biertje in de zon vorig jaar, waarbij we nieuwe plannen voor een vakantie naar Tunesie aan het maken waren, zeiden we gekscherend tegen elkaar: waarom gaan we niet een half jaar? Een zo werd het eerste zaadje geplant. Een zaadje dat zou uitgroeien tot een plan. Een plan dat ons een jaar later in de auto deed stappen voor ons eigen avontuur. Natuurlijk is Tunesie niet zomaar uit de lucht gegrepen. Om dat te begrijpen moeten we terug naar de zomer van 2013. Hier begon namelijk ons eigen cliche verhaal. In een notendop gebeurde daar het volgende: meisje gaat op vakantie, wordt verliefd op de jongen van het animatieteam, ze houden contact, meisje gaat nog maar eens terug en twee jaar later stappen ze in het huwelijksbootje. Het besluit waar we nadien samen een toekomst gingen opbouwen was snel genomen en zo kwam het dat Mounir in oktober 2015 zijn familie en thuisland achter zich liet om een nieuw bestaan op te bouwen in Nederland. In juli 2017 werd onze do