Djerba: het eiland van de lotuseters
Vorige week brachten we een weekje door op het eiland Djerba. Voor ons beiden een nog niet eerder ontdekt stukje Tunesië. De keuze viel op dit eiland vanwege zijn altijd zachte klimaat en kans op veel zon uren, daar waar het in veel andere delen van het land nog vrij koud en regenachtig was.
Het verhaal gaat dat Djerba het eiland is van de lotuseters uit de Odyssee van Homerus. In dit verhaal is Odysseus, één van de helden uit de Griekse mythologie, op weg naar huis (het Griekse eiland Ithaka), nadat de oorlog in Troje gewonnen is. Ergens onderweg komen hij en zijn mannen aan op het eiland van de lotuseters. De inwoners van dit eiland eten, zoals de naam al doet vermoeden, enkel bladeren van de lotusbloem. Als enkele van Odysseus' mannen ook van deze bladeren eten, willen ze niet meer van het eiland weg. Uiteindelijk moeten ze worden vastgebonden aan de mast om ze van het eiland weg te voeren.
Bovenstaand verhaal doet, naast de vele andere verhalen die we over het eiland hoorden, vermoeden dat Djerba een wonderschoon eiland is. Een niet te missen pareltje dus nu we zo lang hier verblijven. Het eiland ligt zo'n 450-500km hiervandaan (afhankelijk welke weg je neemt), maar is een tocht van minimaal 7 uur met de auto. Het grootste deel van de route gaat namelijk over kleine tweebaanswegen waar je met geluk maximaal 90km/uur kunt rijden, maar de snelheid vaak geremd wordt omdat de wegen dwars door alle dorpen heen gaan waar je tot 30km/uur moet afremmen. Het is tevens een zeer vermoeiende reis, omdat de wegen vol gaten en kuilen en hobbels zitten, dus je continue gefocust moet zijn waar je rijd. Desondanks is het wel een mooie route die eerst door de bergen leidt en nadien overgaat in een desolaat landschap waar we ons bijna aan het einde van de wereld waande. Om op het eiland te komen moesten we het laatste stukje met de veerboot. En hoewel het echt een stukje van niets is (15 minuten), vonden de kinderen het reuze spannend!
Toen we uiteindelijk op het eiland arriveerden misten we helaas wel een beetje het lang verwachtte 'wauw' gevoel. We hebben een heerlijke week gehad hoor en we hebben echt genoten, maar het eiland zelf voelde meer aan als vergane glorie dan als paradijsje. Natuurlijk is het, ondanks dat het hier het hele jaar door goed vertoeven is, in maart nog geen hoogseizoen. Veel hotels, restaurants, winkels etc hebben de deuren nog gesloten, wat met name de toeristenzone een kille en verlaten uitstraling geeft. Ook is er veel slecht onderhouden, waardoor het direct een beetje een armoedige uitstraling heeft. Na een rondje over het eiland te hebben gereden zijn we zeker wel mooie plekjes tegengekomen, maar de lotusbloemen hebben we (letterlijke en figuurlijk) niet gevonden ;)
Tijdens ons weekje stonden er een aantal dingen op de lijst die we wilden bezoeken. Als eerste een dagje naar Houmt Souk, de hoofdplaats van het eiland. Een kleine 20km bij het hotel vandaan. De weg er naartoe leidde langs de kust en we kwamen er grote groepen flamingo's tegen. Helaas te ver weg voor een mooie close up foto, maar enthousiast werden we er wel van! Houmt Souk zelf is wel echt een prachtig plaatsje om doorheen te wandelen. De medina bestaat uit een wirwar van schattige kleine straatjes met wit/blauw gekleurde huisjes, afgewisseld met gezellig pleintjes vol met café's en (souvenir)winkeltjes. We genoten van een vers geperst glaasje jus d'orange op één van de pleintjes, struinden rond over de groenten-en fruit markt, de kruidenmarkt en de vismarkt. Op die laatste zochten we een paar heerlijk verse visjes uit die ze in één van de restaurantjes om de hoek omtoverden tot een smakelijke lunch. Natuurlijk aten de meisjes een ijsjes toe. We bezochten er ook het Borj Ghazi Mustapha, het oude fort aan de kust, gebouwd in de 13e eeuw. Het is nu vooral een ruïne, maar over de muren kan je lopen en die geven een mooi uitzicht over de kust. Yara was vooral onder de indruk van de vele kanonskogels die opgestapeld liggen in het fort.
Een ander uitstapje ging naar Parc Djerba Explore, een combinatie van een museum en een krokodillenpark. Het museum bestaat uit twee delen. Een binnengedeelte waar islamitisch textiel, manuscripten en keramiek tentoongesteld worden en een buitengedeelte welke bestaat uit verschillende traditionele huizen waar oude ambachten getoond worden. Natuurlijk vonden de meisjes met name het park met de krokodillen interessant. En we hadden ongelooflijk veel geluk, want het was juist etenstijd voor de dieren. Dus in plaats van tientallen standbeeld-achtige wezens te zien, kregen we een ware show van de snelheid en de sterke kaken van deze machtige dieren. Tot slot hadden de meiden het wel weer gezien en was het uiteraard tijd voor een ijsje ;)
Ons laatste dagje met uitstapjes leidde ons naar de El-Ghriba Synagoge. De oudste synagoge van Noord-Afrika. Het is een belangrijke pelgrimsplaats voor Joden uit de hele wereld, met name tijdens Lag Ba'Omer. Het verhaal gaat dat de synagoge is gebouwd in 586 voor Christus nadat een heilige steen uit de hemel viel en een mysterieuze vrouw verscheen om de bouw te leiden. Men gelooft dat wanneer de laatste Jood het eiland verlaat, de sleutels van de Synagoge terugkeren naar de hemel. Helaas voor ons stonden we voor een dichte deur en blijft een bezoek dus op het verlanglijst staan. We reden verder naar Guellala waar een ander historisch verhaal onze aandacht trok. Hier zouden we de grot van Alibaba (en zijn 40 rovers) bezoeken. Een bezoek aan deze plek zou ons tonen hoe ze op traditionele wijze potten bakken en hoe Ali Baba en zijn 40 rovers in de grot konden verstoppen. Op de desbetreffende plek aangekomen troffen we echter een verlaten plaats vol gebroken potten en een angstaanjagende, niet aangelijnde hond. De oude Ali bleek helaas overleden en de grot is voorgoed gesloten. En zo reden we gedesillusioneerd over al deze dichte deuren terug naar het hotel.
De overige dagen in ons weekje vakantie brachten we vooral door aan (en Yara in) het zwembad en bij de kidsclub. Het weer wisselde wat af tussen zonnig en bewolkt met wisselend harde wind. Ideaal om in je t-shirtje buiten te lopen, maar voor de normale mens te koud om in het onverwarmde zwembad te duiken. Behalve voor Yara, want die is niet uit het water te slaan, koud of niet koud. We sloten de dagen af met een dansje bij de minidisco, waar de meiden vol overgave hun danstalenten konden laten zien.
Na weer een lange dag in de auto voor de terugreis zijn we nu weer in Siliana terug. Het is gelukkig niet zo koud meer, dus de gaskachel hebben we verbannen. Inmiddels is ook de Ramadan begonnen, een uitgelezen tijd voor mij om wat meer in de keuken te kijken en het Tunesische koken onder de knie te krijgen ;)
